Dita e Arafatit është dita e nëntë e muajit Dhulhixhe[1], një ditë para ditës së Kurban Bajramit. Dita e Arafatit është e veçantë, pasi ajo është pjesa kryesore e haxhit dhe dita kur lutjet e haxhinjve në sheshin e Arafatit plotësohen nga Allahu i Madhëruar, është ditë e përsosjes së fesë, e festës, e faljes së mëkateve. Profeti Muhamed (a.s) ka thënë :
“Haxhi është Arafat.”[2]
Kështu, cilido që ia del mbanë të qëndrojë në Arafat[3] përpara lindjes së diellit, përpara ardhjes së ditës tjetër, e ka përmbushur haxhin e tij.
Allahu e ka nderuar këtë ditë me falje dhe begati dhe i ka dhënë vlerë të madhe. Për këtë arsye, Profeti Muhamedi (a.s.) thotë :
“Nuk ka ndonjë ditë që është më me vlerë tek Allahu se dita e Arafatit. [4]
Në një rast tjetër Ai thotë :
“Dita më e mirë është dita e Arafatit.” [5]
Falja dhe begatia e kësaj dite arrihet me shpeshtimin e lutjeve, largimin nga mëkatet si dhe me ngritjen e nivelit të turpërimit për mëkatet e bëra.
Profeti Muhamed (s.a.s.) thotë :
“Lutja më e mirë është lutja që bëhet në ditën e Arafatit dhe lutja më e mirë që e kam thënë unë dhe Profetët para meje është: La ilahe il’la Allahu uahdehu la sherike leh, lehul mulku ue lehul hamdu ue hue ala kuli shejin kadir (S’ka zot tjetër veç Allahut, Ai është tek e Ai s’ka shokë, e Tij është gjithçka, të gjitha lavdet i përkasin Atij dhe Ai është plotfuqishëm për çdo gjë).” [6]
Përmbushja e begative është bërë me falje, pa të cilën nuk përmbushen begatitë, ashtu si thotë Allahu i Lartësuar:
“Ashtu që Allahu të liroi ty prej mëkateve të mëparshme dhe prej atyre të mëvonshmeve dhe ashtu të plotësoi mirësinë e Vet ndaj teje në rrugën e drejtë.”[7]
Kjo ditë është edhe ditë e festës, për të cilën dëshmon i Dërguari i Allahut (s.a.s) duke thënë:
“Dita e Arafatit, dita e nahrit (Bajramit) dhe ditët e teshrikut (Dita e dytë, e tretë dhe e katërt e Bajramit ) janë festa tona dhe ato ditë janë ditë të ngrënies dhe pirjes.” [8]
Kjo ditë është ditë e faljes së mëkateve dhe shpëtimit nga zjarri i xhehenemit.
Transmetohet nga Aishja se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Nuk ka ndonjë ditë që Allahu të lirojë më shumë robër nga zjarri i xhehenemit se dita e Arafatit, Ai u afrohet atyre, pastaj lavdërohet me ata para engjëjve dhe thotë: ‘Çfarë dëshirojnë ata?!” [9] Ibn Abdulberri thotë: “Kjo aludon se ata janë të falur nga mëkatet, sepse Allahu nuk lavdërohet me mëkatarët, përveç pas pendimit dhe faljes.”
Agjërimi i kësaj dite
Meqë dita e Arafatit është dita kryesore e haxhit, dita kur haxhilerët plotësojnë haxhin, shumica e dijetarëve myslimanë vlerësojnë se kjo ditë është e vështirë për tu agjëruar nga haxhilerët, pra është e ndaluar. Shkak i këtyre gjykimeve është nevoja e haxhilerëve për të pasur fuqi për kryerjen obligimet dhe veprimet vullnetare përgjatë kësaj dite, përndryshe agjërimi në këtë ditë i mundon shumë ata.
Për pjesët tjetër të myslimaneve, pra ata të cilët nuk janë duke kryer detyrën e haxhit preferohet të agjërojnë, nxiten të agjërojnë për shkak të vlerës së madhe që ka kjo ditë dhe agjërimi i saj.
Ebû Katade (r.a.) tregon se kur e pyetën Profetin (s.a.s.) mbi vlerën e agjërimit të Arefesë, ai tha:
“Fal të gjitha mëkatet e vitit të shkuar e atij që do të pasojë.” [10]
Qëllimi me këtë është se falen mëkatet e vogla, ndërsa për faljen e mëkateve të mëdha duhet të kërkohet faljen ga Allahu dhe pendim i sinqertë.
Shpeshtimi i dhikrit dhe lutjeve
Resulullahu (salallahu alejhi ve selem) thotë: “Lutja më e mirë është lutja që bëhet në ditën e Arafatit dhe lutja më e mirë që e kam thënë unë dhe Profetët para meje është: La ilahe il’la Allahu uahdehu la sherike leh, lehul mulku ue lehul hamdu ue hue ala kuli shejin kadir.” [11]
Thënia e tekbireve
Tekbiret janë sunet të thuhen gjatë gjithë dhjetëditëshit të parë të dhulhixhes në çdo kohë. Ndërsa në mëngjesin e ditës së Arafatit, pas namazit të sabahut e deri në ditën e katërt të Bajramit pas ikindisë është vaxhib që t’i këndojmë tekbiret pas çdo namazi farz.
Forma e tekbireve
Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe il’la Allahu uallahu ekber, Allahu ekber ue lilahil hamd (Allahu është më i madhi, Allahu është më i madhi, s’ka zot tjetër veç Allahut, Allahu është më i madhi dhe lavdet i takojnë Allahut)./ islami.al
[1] Muaji Dhulhixhe është muaji i fundit në kalendarin hixhri, i cili është kalendar hënor dhe nuk mund të përputhet me kalendari diellor, kalendarin gregorian.
[2] Tirmidhi, 2975; Ibni Hiban (el-Sahih), 3892; Nesai, 3044; Ibni Maxhe, 3015.
[3] Rrafshi i Arafatit gjendet rreth 10 km jashtë Mekës.
[4] Transmeton Ibn Hibani.
[5] Transmeton Xhabiri.
[6] Tirmidhiu, 3585.
[7] Kuran, Suratul Feth, 2.
[8] Transmeton Ebu Davudi.
[9] Sahihu Muslim.
[10] Muslim, Sijâm 196.
[11]Transmeton Ebu Davudi, Tirmidhiu dhe të tjerët.
