Nëna është elementi më i rëndësishëm i familjes që për­gatit një komb. Në shikimin e islamit ajo është aq e shenjtë, saqë i Dërguari i Allahut (s.a.s.) ka thënë:

“Xhenneti ndodhet nën këmbët e nënave!”[1]

Ashtu është, sepse nëna është dora e shenjtë që e gatuan një komb si dhe ngritësja e folesë familjare që përbën qe­lizën e pa­rë të shoqërisë, ngritësja e një foleje ku reflektohen gëzimet dhe lumturia e fëmijëve që cicërojnë si zogjtë…

Me këtë aspekt, islami i jep nënës një vend dhe vlerë të tillë që përpjekja për t’i dhënë asaj vend tjetër dhe vlera të tjera për­tej kësaj, është ta vulgarizosh atë, është njësoj sikur t’i heqësh nga koka kurorën me margaritarë për t’i vënë një kësulë të “sto­lisur” me copëra qelqi! Allahu (xh.xh.) që i ka krijuar mashkullin dhe femrën, i ka pajisur ata sipas vendit dhe vlerës të tyre dhe u ka dhënë ato që duhen dhënë sipas kapaciteteve përkatëse. Femra është e dobët dhe delikate. Ajo preket më shpejt nga ndo­dhitë. Ja, pra, ta marrësh njeriun me një natyrë të tillë e ta largosh nga punët e përshtatshme me natyrën e tij me qëllim për ta shtrënguar në punë që nuk mund të përputhen me hije­shinë, dobësinë, delikatesën dhe respektin për të cilin është i de­një, është drejtpërsëdrejti padrejtësi dhe dhunë ndaj tij!

Në të vërtetë, kjo qenie delikate që i themi femër, është e pa­jisur me gjëra të tilla që, në këtë aspekt qëndron tejet pa­ra ma­shkullit. Femra është një heroinë dhembshurie; ajo ashtu dri­dhet mbi kokë të bijve të saj, saqë në këtë gjë mashkulli as që mund të krahasohet me të! Ndërkaq, kjo nuk është e posaçme vetëm për botën njerëzore. Megjithëse e gjithë pasuria e pulës është jeta e saj, ajo është gati ta fli­jojë veten për ta shpëtuar të voglin e saj nga dhëmbët e qe­nit. Ja, pra, kjo ndjenjë e thellë dhembshurie ndaj fëmijëve e dhënë nga Allahu të gjithë fry­morëve, është për nënën një kapital aq i madh, saqë çfarëdo vlere që t’i jepni asaj, do të mbetet e zbehtë para vlerës që i ka dhënë Allahu!

Në këtë pjesë ku kaluam duke e parë çdo gjë në mënyrë të përgjithshme, u përpoqëm të japim një mendim se si du­het ngri­tur foleja familjare. U ndalëm mbi çështjet e besimit, aspek­tin praktik të islamit, aspektin fetar të bashkëshortëve, ndarjen e punëve mes tyre, mbi ndihmën reciproke, rritjen dhe përgatitjen e mirë të fëmijëve. Theksuam, ndërkaq, disa çështje të ndjesh­me siç është të qenit një bashkësi (ummet) me të cilën të kre­nohet i Dërguari i Madh (s.a.s). Në pjesën në vazhdim duam të qëndrojmë mbi kuadrin e familjes.

[1] Axhluni, Keshfu’l-hafa, 1/335; veçanërisht shih Nesei, Xhihad, 6; Ibni Ma­xhe, Xhihad, 12.

*

Fethullah Gylen